De oude kaart van Malta toont evoluties van Malta. Deze historische kaart van Malta laat je reizen in het verleden en in de geschiedenis van Malta in Zuid-Europa. De oude kaart van Malta is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Prehistorische landbouwnederzettingen uit het vroege neolithicum werden ontdekt in open gebieden en ook in grotten, zoals Għar Dalam. De Sicani waren de enige bekende stam die het oude eiland Malta in die tijd bewoonde en worden algemeen beschouwd als verwant aan de Iberiërs. De bevolking op Malta verbouwde granen, hield vee en vereerde, net als andere oude mediterrane culturen, een vruchtbaarheidsfiguur die in Maltese prehistorische artefacten de grote proporties vertoont van soortgelijke beeldjes, waaronder de Venus van Willendorf, zoals je kunt zien op de kaart van het oude Malta. Aardewerk uit de Għar Dalam-fase is vergelijkbaar met aardewerk uit Agrigento, Sicilië. Een cultuur van megalithische tempelbouwers verdrong of ontstond vervolgens uit deze vroege periode. In 3500 voor Christus bouwden deze mensen enkele van de oudste vrijstaande bouwwerken ter wereld in de vorm van de megalithische Ġgantija-tempels op Gozo; andere vroege tempels zijn die in Ħaġar Qim en Mnajdra.

Na 2500 voor Christus waren de Maltese eilanden gedurende enkele decennia ontvolkt, tot de komst van een nieuwe stroom immigranten uit de Bronstijd, een cultuur die haar doden cremeerde en kleinere megalithische bouwwerken, dolmens genaamd, op Malta introduceerde. Rond 700 voor Christus vestigden de oude Grieken zich op Malta, vooral rond het gebied waar nu Valletta ligt, zoals te zien is op de kaart van het oude Malta. Een eeuw later voegden Fenicische handelaren, die de eilanden gebruikten als stopplaats op hun handelsroutes van het oostelijke Middellandse Zeegebied naar Cornwall, zich bij de inheemse bevolking op het eiland. De Feniciërs bewoonden het gebied dat nu bekend staat als Mdina en de omliggende stad Rabat, die zij Maleth noemden. De Romeinen, die ook in Mdina woonden, noemden het (en het eiland) Melita. Na de val van Fenicië kwam het gebied in 400 voor Christus onder controle van Carthago, een voormalige Fenicische kolonie. In die tijd verbouwden de mensen op Malta vooral olijven en johannesbrood en produceerden ze textiel.

Tijdens de Eerste Punische Oorlog van 264 voor Christus brachten spanningen de Maltese bevolking ertoe in opstand te komen tegen Carthago en de controle over hun garnizoen over te dragen aan de Romeinse consul Sempronius. Malta bleef trouw aan Rome tijdens de Tweede Punische Oorlog en de Romeinen beloonden het met de titel Foederata Civitas, een benaming die betekende dat het geen tribuut hoefde te betalen of onder de Romeinse wet viel, hoewel het toen onder de jurisdictie van de provincie Sicilië viel. In 117 na Christus waren de Maltese eilanden een bloeiend deel van het Romeinse Rijk en werden ze onder Hadrianus gepromoveerd tot Municipium, zoals vermeld op de kaart van het oude Malta. Catacomben in Rabat getuigen van een vroege christelijke gemeenschap op de eilanden, en de Handelingen der Apostelen vertellen over de schipbreuk van Paulus en zijn bediening op het eiland. Toen het Romeinse Rijk zich in de 4e eeuw opsplitste in een oostelijke en westelijke divisie, viel Malta van 395 tot 870 onder de controle van het Grieks sprekende Byzantijnse Rijk, dat vanuit Constantinopel regeerde. Hoewel Malta vier eeuwen lang onder Byzantijns bestuur stond, is er niet veel bekend uit deze periode.